Διεθνής Ημέρα Πυγμαχίας

Στις 22 Ιουλίου, οι λάτρεις του μποξ γιορτάζουν τη Διεθνή Ημέρα Πυγμαχίας, που καθιερώθηκε μόλις το 2018 με απόφαση της Διεθνούς Ομοσπονδίας Πυγμαχίας (AIBA).

Η πυγμαχία, κοινώς μποξ είναι ένα από τα πιο δημοφιλή αγωνίσματα και μαχητικές πολεμικές τέχνες, που στηρίζεται στην ικανότητα των αντιπάλων να αντικρούσουν μόνο με τις γροθιές τους ο ένας τον άλλο και να καταφέρουν, με εύστοχα και γερά κτυπήματα, να βγάλουν εκτός μάχης ο καθένας τον αντίπαλό του. Σε όλα τα είδη αγώνων απαγορεύεται τα χτυπήματα κάτω από τη ζώνη (δηλαδή χαμηλότερα από τος γοφούς), στην πλάτη, στο πίσω μέρος του κεφαλιού ή στον αυχένα. Κατατάσσεται στις πολεμικές τέχνες.

Ο πρώτος γνωστός πρωταθλητής σε παγκόσμια κλίμακα ήταν ο Άγγλος Τζων Μπράουτον κι αυτός είναι που εφάρμοσε τους κανονισμούς του αθλήματος. Μετά, το αγώνισμα μεταφέρθηκε στην Αμερική, όπου και διαδόθηκε πολύ. Με αυτό πιο πολύ ασχολήθηκαν οι Αφρικανοί της χώρας αυτής, που ανάδειξαν κατά καιρούς πολλά αστέρια της πυγμαχίας όπως τον Μοχάμεντ Άλι και τον Μάικ Τάισον.

Η πυγμαχία ήταν ένα από τα πιο αγαπημένα αθλήματα των αρχαίων Ελλήνων, που πρώτοι απ’ ό,τι φαίνεται την καθιέρωσαν και που διεξαγόταν σε κάθε Ολυμπιακό αγώνα.

Η Διεθνής Ομοσπονδία Ερασιτεχνικής Πυγμαχίας (FIBA) ιδρύθηκε από τις εθνικές ενώσεις πυγμαχίας της Αγγλίας, της Γαλλίας, του Βελγίου, της Βραζιλίας και των Κάτω Χωρών κατά την διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων του 1920 στην Αμβέρσα. Το 1946 διαλύθηκε λόγω της απώλειας της αξιοπιστίας της από τις συμπεριφορές κάποιων κορυφαίων αξιωματούχων της κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Σε αντικατάστασή της, οι ενώσεις πυγμαχίας της Γαλλίας και της Αγγλίας ίδρυσαν τη Διεθνή Ένωση Ερασιτεχνικής Πυγμαχίας (AIBA). Η λέξη «ερασιτέχνης» εξέπεσε από την ονομασία της το 2007, αλλά το ακρωνύμιο παρέμεινε το ίδιο.

Η AIBA συσπειρώνει 195 εθνικές ενώσεις πυγμαχίας από όλες τις ηπείρους. Διοργανώνει το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Πυγμαχίας, τα τουρνουά πυγμαχίας στους Ολυμπιακούς Αγώνες, τους Αγώνες της Κοινοπολιτείας και το World Series of Boxing, ένα διεθνές τουρνουά που επιτρέπει στους ερασιτέχνες μποξέρ να ανταγωνίζονται επαγγελματικά χωρίς να χάσουν την ερασιτεχνική τους ιδιότητα.

Αρχικά, η 22α Ιουλίου γιορταζόταν ως Εθνική Ημέρα Πυγμαχίας στην Ρωσία με ποικιλία εορταστικών εκδηλώσεων (αγωνιστικών και εξωαγωνιστικών) και επίκεντρο την Μόσχα. Μια ιδιαίτερα μεγάλη γιορτή πραγματοποιήθηκε το 2017, όταν 3.000 πυγμάχοι συγκεντρώθηκαν στην Κόκκινη Πλατεία και άρχισαν να πυγμαχούν με σκοπό να καταγράψουν το γεγονός στο Βιβλίο των Ρεκόρ Γκίνες.

Το γεγονός εντυπωσίασε τον Πρόεδρο της AIBA, Βου Τσινγκ-Κούο, ο οποίος πρότεινε και η γενική συνέλευση της ομοσπονδίας αποδέχθηκε να γιορτάζεται η 22α Ιουλίου ως Διεθνής Ημέρα Πυγμαχίας, με σκοπό την προώθηση του αθλήματος. Φυσικά, το επίκεντρο του εορτασμού παραμένει στη Ρωσία, τη χώρα από την οποία ξεκίνησαν όλα.

Ιστορική εξέλιξη

Οι πρώτες απεικονίσεις πυγμαχίας βρέθηκαν στα ερείπια ενός αρχαίου ναού στην Σουμερία και χρονολογούνται περίπου στο 5000 π.Χ.. Επίσης διάφορες απεικονίσεις του 3000 π.Χ. στην Αίγυπτο δείχνουν σκηνές πυγμαχίας. Το 900 π.Χ. οι λαοί της θάλασσας εξέλιξαν την πυγμαχία σε μεγάλο βαθμό.^[2] Η πυγμαχία έγινε για πρώτη φορά ολυμπιακό αγώνισμα το 688 π.Χ. στους 23ους Ολυμπιακούς αγώνες. Πρώτος ολυμπιονίκης πυγμάχος ήταν ο Ονόμαστος από την Σμύρνη.^[2] Την εποχή της Ρωμαικής Αυτοκρατορίας η πυγμαχία έγινε αιματηρό αγώνισμα αφού εφαρμόζονταν γάντια εξοπλισμένα με μολυβδένιες αιχμές. Η αιματηρή αυτή μορφή της πυγμαχίας απαγορεύτηκε από τον Αυτοκράτορα Θεοδόσιο.^[2] Μετά την πτώση της Ρωμαικής Αυτοκρατορίας το άθλημα της πυγμαχίας έχασε την αίγλη του και από κει και ύστερα δεν υπάρχουν πολλά τεκμήρια για αγώνες. Στην Γερμανία του Μεσαίωνα έχουμε αναπαραστάσεις της τεχνικής της πυγμαχίας σε ένα εγχειρίδιο του Άλμπρεχτ Ντύρερ περί ξιφομαχίας το οποίο παρήγκειλε ο Αυτοκράτορας Μαξιμίλιαν. Η σύγχρονη μορφή της πυγμαχίας πήρε την μορφή της στην Αγγλία του 1700. Το 1719 ο Τζέημς Φιγγ που ήταν δάσκαλος της ξιφασκίας ανέλαβε τον τίτλο του «Champion of England» της πυγμαχίας και ίδρυσε το πρώτο αθλητικό γυμναστήριο για αυτό το άθλημα.^[2] Η πυγμαχία γυναικών χρονολογείται από το 1994.

Αγώνισμα

Κάθε αγώνας έχει δύο γύρους με διάλειμμα ενός λεπτού μεταξύ τους. Τα επαγγελματικά παιχνίδια περιλαμβάνουν 4 έως 12 γύρους των τριών λεπτών. Στους Ολυμπιακούς Αγώνεςοι συναντήσεις έχουν 3 γύρους των 3 λεπτών. Η νίκη καθορίζεται με διάφορους τρόπους: με απόφαση των διαιτητών σύμφωνα με τα χτυπήματα που έχει δεχτεί ένας πυγμάχος στον αγώνα, με νοκ-άουτ (όταν ο αθλητής πέσει κάτω και δεν καταφέρει να σηκωθεί μέσα σε 10 δευτερόλεπτα), με διακοπή του αγώνα αν εγκατάλειψη η με τον αποκλεισμό του ενός αντιπάλου. Ντισκαλιφιέ (αγγλ.disqualification) ή DQ, παραχωρείται για αντιαθλητική συμπεριφορά ή για πολλά τεχνικά φάουλ (δηλαδή χτυπήματα αντίθετα με τους κανονισμούς).

Ερασιτεχνική και επαγγελματική πυγμαχία

Υπάρχουν σημαντικές διαφορές στους κανονισμούς μεταξύ  ερασιτεχνικήςή Ολυμπιακής και επαγγελματικής πυγμαχίας. Οι επαγγελματίες δεν φορούν φανέλες η προστατευτικό κράνος και οι αγώνες τους δεν έχον περισσότερους γύρους. Κοινοί κανονισμοί είναι: οι αθλητές πρέπει να φορούν ειδικά γάντια και να ζυγίζονται, να κατατάσσονται σε κατηγορίες αναλόγως του βάρους τους, να αγωνίζονται σε ρίνγκ ίδιων διαστάσεων, οι αγώνες να γίνονται σε τρίλεπτους γύρους με ένα λεπτό διάλειμμα και να μετράται μέχρι το 10 αν ένας αθλητής πέσει κάτω. Στην τελευταία περίπτωση, αν δεν σηκωθεί σε αυτό το διάστημα, ο αντίπαλός του ανακηρύσσεται νικητής.

Εξοπλισμός

Γάντια

Τα γάντια είναι γάντια φτιαγμένα από υλικά για γάντια. Είναι μαλακά για να μην του τραυματίζουν το χέρι στο χτύπημα και έχουν διάφορα μεγέθη αναλόγως σε ποια κατηγορία ανήκει ο αθλητής.Τα γάντια χωρίζονται σε ερασιτεχνικής και επαγγελματικής πυγμαχίας. Στην ερασιτεχνική τα γάντια είναι δερμάτινα και γεμάτα με αφρώδες υλικό για να μειώνεται η δύναμη των χτυπημάτων. Ζυγίζουν 340 γραμμάρια για όλες τις κατηγορίες και τα χτυπήματα πρέπει να γίνονται με τη λευκή επιφάνεια τους. Στην επαγγελματική πυγμαχία τα γάντια είναι δερμάτινα, φοδραρισμένα με αφρώδες υλικό και δένονται στους καρπούς με κορδόνια από σχοινί. Ζυγίζουν 225 – 340 γραμμάρια, ανάλογα με την κατηγορία του πυγμάχου.

Σάκος του μποξ

Ο σάκος του μποξ είναι ένα αντικείμενο το οποίο χρησιμοποιείται για την προπόνηση σε χτυπήματα. Είναι ένας μεγάλος δερμάτινος σάκος (που συνήθως κρέμεται) κυλινδρικού σχήματος οποίος έχει ύψος περίπου 1 μέτρο. Πάνω του μπορεί κανείς να προπονήσει όλων των ειδών τα χτυπήματα. Στο εσωτερικό του έχει συμπαγές υλικό αλλά όχι τόσο όσο να μπορεί να τραυματίσει. Το βάρος του κυμαίνεται γύρω στα 50 με 60 κιλά.

Σπιντ μπαγκ

Το σπιντ μπαγκ (speed bag, γνωστό και σαν αχλάδι λόγω της οπτικής ομοιότητας με το φρούτο) είναι ένα μικρός δερμάτινος σάκος σε σχήμα αχλαδιού που χρησιμοποιούν οι πυγμάχοι. Προορίζεται για έμπειρους αθλητές αφού χρειάζεται καλή τεχνική και καλό συγχρονισμό στα χέρια. Ο σάκος με κάθε χτύπημα που δέχεται χτυπάει αλλού και επιστρέφει πίσω. Αυτό επαναλαμβάνεται και γίνεται σε διάφορες ταχύτητες και με διαφορετική δύναμη, αναλόγως το πόσο εξοικειωμένος είναι αυτός που δίνει τα χτυπήματα.

Επιστόμιο

Χρησιμοποιείται για την προστασία των δοντιών του αθλητή. Είναι υποχρεωτικό σε όλα τα είδη αγώνων (ελεύθερη προπόνηση,επίδειξη κλπ.)

Χτυπήματα

Τα βασικά χτυπήματα στην πυγμαχία είναι 4: Hook (Χούκ), Uppercut (Άπερκατ), Cross (Κρός) και Jab ή Direct (Τζάμπ) – (Ντιρέκτ).

Hook

Το χτύπημα αυτό εκτελείτε είτε με το αριστερό χέρι είτε με το δεξί γυρίζοντας και το σώμα μαζί με το χέρι καθώς και το πόδι. Σκοπός του χτυπήματος είναι να δοθεί ένα ισχυρό γυριστό χτύπημα είτε από τα αριστερά είτε από τα δεξιά ανάλογα με το χέρι από το οποίο εκτελείτε η κίνηση. Θα λέγαμε πως μοιάζει με πλαϊνό uppercut. Το χτύπημα Hook μπορεί να εκτελεστεί από απόσταση ή από κοντά. Θωρείτε δυνατό χτύπημα και σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να θέσει τον αντίπαλο σε knock down ή knock out. Όταν το εκτελούμε το χτύπημα θα πρέπει το άλλο μας χέρι να βρίσκεται σε άμυνα και να προστατεύει το κεφάλι μας και όταν ολοκληρώσουμε την κίνηση ανεξάρτητα με το αποτέλεσμα να το επιστρέφουμε πίσω. Τα χτύπημα αυτό μπορείτε να το χρησιμοποιείτε και για προσποίηση αλλά θέλει προσοχή γιατί όποτε το εκτελούμε μένουμε εκτεθειμένοι σε κόντρα από την πλευρά που το εκτελούμε.

Uppercut

Το χτύπημα αυτό εκτελείται είτε με το αριστερό χέρι είτε με το δεξί. Σκοπός του χτυπήματος είναι να δοθεί ένα ισχυρό χτύπημα από κάτω προς τα πάνω, προς κάποιο σημείο του σώματος του αντιπάλου. Θεωρούμε uppercut το χτύπημα είτε εκτελείτε προς το κεφάλι – πηγούνι είτε προς κάποιο άλλο σημείο του σώματος του αντιπάλου πλευρά, στομάχι, στέρνο κλπ. Το χτύπημα αυτό θεωρείται δυνατό αλλά και τεχνικό. Με άλλα λόγια αν δεν εκτελεστεί σωστά, όση δύναμη και να δώσουμε μπορεί να τραυματιστούμε ή να μην το δώσουμε σωστά με αποτέλεσμα να εκτεθούμε στον αντίπαλο. Το upercut εκτελείτε είτε με το αριστερό χέρι είτε με το δεξί και θεωρείται κοντινό ισχυρό χτύπημα. Δηλαδή δεν μπορούμε να το εκτελέσουμε όταν είμαστε σε απόσταση μεγαλύτερη από την προέκταση του αριστερού μας χεριού. Το χτύπημα Uppercut θεωρείται ισχυρό και αν πιάσει συνήθως θέτει τον αντίπαλο το λιγότερο knock down αν όχι knock out.

Jab

Λέγεται και Direct. Είναι το χτύπημα που μεταφέρεται από τον έναν αθλητή στον άλλον άμεσα με ευθεία κίνηση. Το Direct θεωρείται από τα σπουδαιότερα χτυπήματα και από τα πιο επικίνδυνα για κάθε αθλητή που το δέχεται.

Cross

To Cross χτύπημα είναι το δεξί ευθύ χτύπημα. Το χτύπημα ξεκινάει από το πηγούνι μας που καλύπτει, στρίβει το πόδι προσθέτοντας βάρος στο χτύπημα και καταλήγει στον αντίπαλό μας. Θεωρείται ισχυρό χτύπημα καθότι γίνεται με το δυνατό μας χέρι. Πρέπει να προσέχουμε όταν δίνουμε Cross χτύπημα καθότι αποκαλύπτουμε τις διαθέσεις μας και μένουμε ακάλυπτοι. Για τον λόγο αυτό πρέπει να είμαστε γρήγοροι στην εκτέλεση, και γρήγοροι στην επαναφορά.

Πηγή: sansimera.gr, wikipedia